Μάλιστα, εάν επαληθευθούν οι εκτιμήσεις για περίπου 1.200.000 ανέργους, μέσα στο 2011, το ελληνικό δημόσιο θα «χάσει» περί τα 8 δισ. ευρώ. Όπως παραδέχεται ο ίδιος ο αναπληρωτής υπουργός Εργασίας, Γιώργος Κουτρουμάνης, για κάθε άνεργο έχουμε μια απώλεια της τάξης των 550 ευρώ, στην περίπτωση που δεχθούμε ότι ο μέσος μισθός είναι της τάξης των 1.300 ευρώ.
Η ΓΣΕΕ εκτιμά ότι το πρόβλημα θα επιδεινωθεί τα επόμενα χρόνια, καθώς ο χαμηλός ρυθμός ανάπτυξης, από 0,4% έως 1,5%, δεν επαρκεί για να απορροφήσει την ανεργία. Με αποτέλεσμα να έχουμε για πολλά χρόνια ανάπτυξη με υψηλά ποσοστά ανεργίας και κατά συνέπεια με χαμηλά έσοδα για τα ασφαλιστικά ταμεία. Η ΓΣΕΕ εκτιμά ότι η ανεργία θα επανέλθει στα επίπεδα του 2008, δηλαδή περίπου στο 9%, κοντά στο 2022.
Όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Βασίλης Κορκίδης, που θεωρεί καταστροφική για τις ελληνικές επιχειρήσεις οποιαδήποτε περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, το κόστος που αφορά στις αποδοχές, μειώθηκε στη χώρα μας κατά 5,5% έναντι αύξησης 1,4% στην Ευρωζώνη και 2,1% στην Ε.Ε.. Σε επίπεδο κλάδων, η Ελλάδα παρουσιάζει μείωση αποδοχών 5% στη βιομηχανία, 9,4% στις κατασκευές και 5,1% στο εμπόριο και τις υπηρεσίες, ενώ η μείωση του μη μισθολογικού κόστους είναι αντίστοιχα -8,9%, -13,6% και -10%. Ενδεικτικά επισημαίνεται ότι η μηνιαία δαπάνη μισθοδοσίας των 15 μεγαλύτερων ΔΕΚΟ μειώθηκε κατά 31%.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το ΙΚΑ αναμένεται να χάσει περί τα 2,5 δισ. ευρώ από τις μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα, τις ΔΕΚΟ και το Δημόσιο (για τους 100.000 υπαλλήλους που είναι ασφαλισμένοι σ’ αυτό).
Με κεντρικό στόχο την είσπραξη όσο το δυνατόν περισσότερων εσόδων το τρέχον αλλά και τα επόμενα δύσκολα χρόνια, το υπουργείο Εργασίας προχώρησε στην κατάρτιση του σχεδίου νόμου για το ΣΕΠΕ, που «σπρώχνει» τους ασφαλισμένους στην εξαγορά ενσήμων και τη ρύθμιση των χρεών, προκειμένου να βγουν γρηγορότερα στη σύνταξη.
Έτσι, επιτυγχάνεται τόσο ο στόχος για αύξηση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων, που θεωρείται καθοριστικός, καθώς τα κεφάλαια από εισφορές μειώνονται κάθε μήνα και περισσότερο λόγω της αύξησης της ανεργίας και της μείωσης των μισθών, όσο και αυτός της μείωσης του προσωπικού κυρίως στον στενό αλλά και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αυτό που παραμένει ζητούμενο είναι το ύψος των μελλοντικών παροχών, καθώς μπορεί να επιτυγχάνεται η πρόσκαιρη χρηματοδότηση του συστήματος, από εξαγορές και τακτοποιήσεις οφειλών, όμως δεν εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη καταβολή των συντάξεων, όσων βεβιασμένα σπεύδουν να αναγνωρίσουν πλασματικά συντάξιμα έτη.
πηγη: Ρούλας Σαλούρου
