Τον καιρό εκείνο

Οι καιροί μας δεν είναι για φρουτάκια και τυχερά παιχνίδια ούτε για το καλό(τώρα βέβαια από που και ως που είναι καλό να ξημεροβραδιάζετε κάποιος για να χάσει λεφτά δεν ξέρω από που προήλθε) ( χε χε καλά είναι όμως όταν κάποιος κερδίζει).Τώρα τα χέρια στις τσέπες και τα λεφτά (ποια λεφτά) ; μέσα βαθιά στη τσέπη. Τι κάθομαι τώρα και λέω ; (ούτε ψωμί να φάμε δεν έχουμε ραπανάκι για την όρεξη γυρεύουμε) σχήμα λόγου είναι μη πάει ο νους σας ότι δεν έχουμε,ε να φάμε!  Εγώ θέλω να σας πω για πριν πολλά  χρόνια πριν το 1980. Τον καιρό λοιπόν εκείνο που ήμασταν μια χαρά στα σπιτάκια μας τα μικρά τα φτωχικά ,που βγαίναμε στην αυλή μας ,που είχαμε τους γείτονες και μαζί μεγαλώναμε και όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας,το κόβω εδώ το παραλήρημα για να μην το σοβαρέψω ,γιατί νομίζω θα ξεφύγω. Κατευθείαν στο θέμα ,παίζαμε χαρτιά  ,παίζαμε τριανταένα κουμ καν (έτσι δεν γράφετε) και με τι νομίζετε ; με  αμύγδαλα και κανένα καρύδι ,αν υπήρχε!! καμιά φορά βάζαμε και καμιά δεκάρα πάνω.Τα αμύγδαλα όμως ήταν το πλέον σύνηθες. Αχ τι καλά που ήταν !!Τώρα  ένα σωρό αμύγδαλα και ένα σωρό καρύδια και βαριέμαι να τα σπάσω να φάω και κανένα!!.
(Αναρτήθηκε από giorgia)