Ακούμε συχνά ότι ο Έλληνας έχει φιλότιμο. Και πραγματικά σαν έννοια και σαν λέξη είναι δύσκολο να βρεθεί σε ένα ξένο λεξικό , γιατι είναι μια καθαρά ελληνική λέξη και μια έννοια ταυτισμένη με την όλη ελληνική κουλτούρα. Ο φιλότιμος άνθρωπος ζει, σκέπτεται και λειτουργεί με αγάπη , καλοσύνη και συμπόνια για τους άλλους ανθρώπους. Είναι γενναιόδωρος και πράττει γενικά μέσα από την καρδιά του γιατί πιστεύει ότι είναι ωραίο να βοηθάς και ας γνωρίζεις ότι οι άλλοι δε θα το αναγνωρίσουν.
Σήμερα το φιλότιμο και η γενναιοδωρία τείνουν να εξαφανιστούν όχι μόνο από τα λεξικά αλλά και από την κοινωνία μας . Απέναντι ορθώνεται η εγωιστική τάση των ανθρώπων να ενεργούν σύμφωνα με την ψυχρή λογική και το συμφέρον και όχι με την ψυχή τους.
<Γιατί να βοηθήσω κάποιον αν δεν έχω όφελος;> Λένε οι περισσότεροι άνθρωποι και έτσι το φιλότιμο χάνεται , ο εγωισμός κυριαρχεί και οι σχέσεις των ανθρώπων οδηγούνται από το κακό στο χειρότερο.
Μήπως να το ξανασκεφτούμε , λοιπόν, να ξαναβάζαμε το φιλότιμο στη ζωή μας και να δίναμε έτσι ένα καλό παράδειγμα σε όλους αυτούς που το έχουν διαγράψει από τη ζωή τους με αρνητικά αποτελέσματα στη δική μας ζωή;;;
(Αναρτήθηκε από Δέσποινα)