Αποτελεί ελληνική-η καλύτερα παγκόσμια- πρωτοτυπία το γεγονός πως η πρωτεύουσα μιας ανεπτυγμένης ευρωπαϊκής χώρας πνίγεται στα σκουπίδια εξαιτίας των απεργιακών κινητοποιήσεων μίας κλαδικής ομάδας. Και εδώ, διαφαίνεται η πρώτη αποτυχία του Καλλικράτη: Δεν κατόρθωσε να περιορίσει το συνδικαλιστικό παράγοντα των υπαλλήλων καθαριότητας και να τους εντάξει στις προδιαγραφές, τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της τοπικής κοινωνίας. Η συμπεριφορά και η αντίδραση των οδοκαθαριστών παρουσιάζει έντονα «κεντρικό-κρατικά» χαρακτηριστικά, καθώς εξισώνουν τα εργασιακά τους δικαιώματα με αυτά των υπαλλήλων του στενού δημόσιου τομέα, αναζητώντας διαύλους αιτημάτων προς την κυβέρνηση και όχι προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση ,στην διοικητική δικαιοδοσία και εποπτεία των οποίων δηλαδή ανήκουν. Σε αυτό βέβαια, μερίδιο ευθύνης φέρνει και η κυβέρνηση, και όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις που ανέπτυξαν ένα κράτος κομματικοκεντρικό ,όπου το κομματικό και κλαδικό στοιχείο παρείσφρυαν σε κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής, ακόμα και στην Τοπική αυτοδιοίκηση. Από τα παραπάνω λεγόμενα μου, προκύπτει η μεγαλύτερη και ίσως εσκεμμένη παράλειψη του νέου νόμου :Δεν έθεσε σαφές αυτοδιοικητικό πλαίσιο λειτουργίας των δήμων, ούτε ανήγαγε το προσωπικό των ΟΤΑ σε μια νοοτροπία εντοπιότητας, με αποτέλεσμα τόσο οι υπηρεσίες όσο και οι υπάλληλοι να μην μπορούν να ξεφύγουν από την κρατικοδίαιτη αντίληψη και βάση ,την οποία το κομματικό κράτος ανέπτυξε εδώ και δεκαετίες, και πάνω στο οποίο εσφαλμένως οικοδομήθηκε το πλαίσιο λειτουργίας των δήμων.
Μπαίνοντας στην ουσία του θέματος, και πέρα από το κείμενο νόμου ,θα πρέπει να καταστεί σαφές πως πέρα από τα τυπικά προσόντα που απαιτούνται για την κατάληψη μιας θέσης στην Υπηρεσία καθαριότητας ενός Δήμου, χρειάζεται και έντονο αίσθημα κοινωνικής ευθύνης καθώς οι επιπτώσεις σε περίπτωση παρατεταμένης αποχής από αυτό το νευραλγικής σημασίας καθηκον, είναι όχι μόνο κοινωνικές αλλά και υγειονομικές. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να θέτει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία και υγιεινή, με όποιο επιχείρημα και αν θέσει.
Δυστυχώς ή ευτυχώς ,καλούνται οι υπάλληλοι στις υπηρεσίες καθαριότητας πρώτοι από όλους ,όχι μόνο να προσαρμοστούν στις νέες αυτοδιοικητικές εργασιακές συνθήκες και στην πραγματικότητα της κρίσης χρέους ,αλλά και να αλλάξουν νοοτροπία προκειμένου με τον τρόπο τους να συμβάλλουν στην αλλαγή που συντελείτε στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας και στην πολιτική μας κουλτούρα. Εαν όντως νοιάζονται για το κοινό καλό, και την ανάπτυξη της πόλης που διαμένουν και εργάζονται ,τότε οφείλουν να δείξουν αφοσίωση παρα τις αντιξοότητες –εργασιακές και οικονομικές-τις οποίες αντιμετωπίζουν. Τους καλώ προσωπικά, ως δημότης και ως δόκιμος αυτοδιοικητικός επιστήμων, να βάλλουν στοίχημα με τον εαυτό τους και τους Δημότες για βελτίωση της ποιότητας ζωής στους Δημους, και στο τέλος θα βγούμε αναμφισβήτητα όλοι κερδισμένοι.
Γιάννης Καραμαγκάλης
