"Εδώ Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών! Έκτακτόν Ανακοινωθέν!
Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουσιν από της 05:30 πρωινής της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής Μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου εδάφους.”
Το "Όχι" γίνεται άρνηση όλης της κοινωνίας στον κατακτητή. Οι Αθηναίοι υποδέχονται με χαρά την έναρξη του πολέμου. Ζητωκραυγάζοντας ξεχύνονται στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας με ελληνικές και συμμαχικές σημαίες στα χέρια.
Οι πρώτοι επίστρατοι στριμώχνονται στα τραμ που στρίβει με δυσκολία την οδό Ιπποκράτους, προκειμένου να φτάσουν στο Φρουραρχείο της Αθήνας και από εκεί να προωθηθούν στο μέτωπο.
"Με το χαμόγελο στα χείλη" ένας από τους πρώτους επίστρατους στρατιώτες κατεβαίνει την οδό Σταδίου. Ο κόσμος των σηκώνει στα χέρια του και προχωράει σα να πηγαίνει σε γιορτή. Ο στρατιώτης με το τσαρούχι του στα χέρια δίνει το δικό του σύνθημα για την έκβαση του πολέμου...
Όλοι κατευθύνονται στον Σταθμό Λαρίσης προκειμένου να προωθηθούν προς τα βόρεια σύνορα. Ακόμα και βαγόνια που ήταν για εμπορεύματα γεμίζουν από επίστρατους στρατιώτες. Κρεμασμένοι ακόμα και στα παράθυρα χαιρετούσαν τον κόσμο. Το τραίνο αναχωρεί με μικρή ταχύτητα από την Αθήνα. Λίγο έξω από το Μεταξουργείο ο κόσμο χαιρετάει τους στρατιώτες. Οι πιτσιρίκοι αμέριμνοι γίνονται μέτοχοι της μεγάλης εκείνης ημέρα, χαζεύοντας και μη καταλαβαίνοντας και πολλά.
Η Σχολή Καλών Τεχνών επιστρατεύεται.
Ο χαράκτης Κ. Γραμματόπουλος σχεδιάζει μια σειρά από αφίσες προσπαθώντας να εμψυχώσει το φρόνημα των Ελλήνων. Γρήγορα κατακλείζουν τα καταστήματα και τα κτίρια της Αθήνας. Το σύνθημα γίνεται παλλαϊκό "Εμπρός της Ελλάδος παιδιά".
