Οι τρομπέτες ήχησαν και τα θηράματα τράπηκαν σε φυγή. Το κυνήγι φόρων από τους πλουσίους έχει ξεκινήσει στον ανεπτυγμένο κόσμο. Στα δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας που ψηφίστηκαν τελευταία από τα κοινοβούλια της Γαλλίας και Ιταλίας περιλαμβάνεται φόρος με συντελεστή 3% σε εισοδήματα άνω των 500.000 (σ.σ. αυτή την εβδομάδα μειώθηκε στα 250.000 ευρώ) και 300.000 ευρώ, αντίστοιχα.
Η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα παρουσίασε στο Κογκρέσο νέο πρόγραμμα για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, όπου τίθεται στόχος για την αύξηση της φορολογίας στους πλουσίους των ΗΠΑ. Στηρίζεται, δε, στον «κανόνα Μπάφετ», με βάση τον οποίο κανένα νοικοκυριό με έσοδα υψηλότερα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων, ετησίως, δεν θα πρέπει να καταβάλλει φόρους χαμηλότερους από τον μέσο φορολογικό συντελεστή. Ο μεγαλοεπενδυτής Γούορεν Μπάφετ είχε επισημάνει ότι, παρά το γεγονός ότι είναι εκατομμυριούχος, καταβάλλει φάρους με χαμηλότερο συντελεστή από αυτόν που επωμίζονται τα μεσαία εισοδηματικά στρώματα. Η φορολόγηση των πλουσίων για τη μείωση του ελλείμματος δεν αποτελεί «πόλεμο εναντίον τους», αλλά είναι «απλά μαθηματικά»... Ωστόσο, οι «εκατομμυριούχοι» και «δισεκατομμυριούχοι» στους οποίους αναφέρεται ο Μπαράκ Ομπάμα δεν μπορούν, σε μεμονωμένη βάση, να κλείσουν την τεράστια δημοσιονομική «τρύπα» στις ΗΠΑ.
Υπάρχουν τρία ισχυρά επιχειρήματα υπέρ της φορολόγησης των πλουσίων. Πρώτον, τα ελλείμματα της Δύσης δεν θα πρέπει να κλείσουν μόνο με περικοπές στις δημόσιες δαπάνες. Ασφαλώς, το μεγαλύτερο βάρος της δημοσιονομικής εξυγίανσης θα πρέπει να γίνει με τον εξορθολογισμό του κρατικού «λογαριασμού» με στόχο την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας στη λειτουργία του Δημοσίου. Η αναλογία τέσσερα προς ένα στη Βρετανία είναι σωστή, αλλά όπως καταδεικνύεται από την αναλογία αυτή, οι φόροι πρέπει να ενσωματώνονται στη φόρμουλα για τη δημοσιονομική εξυγίανση μιας οικονομίας. Στις ΗΠΑ, το ποσοστό των άμεσων φόρων στα κρατικά έσοδα είναι σχετικά χαμηλό μετά τις μειώσεις που έχουν γίνει εδώ και χρόνια.
Δεύτερον, υπάρχει ένα ισχυρό πολιτικό επιχείρημα υπέρ της φορολόγησης των πλουσίων. Οι περικοπές των κρατικών δαπανών «χτυπούν» δυσανάλογα τους λιγότερο ευκατάστατους. Ακόμη και πριν από το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, το μέσο εισόδημα παραμένει στάσιμο. Την ίδια ώρα, η παγκοσμιοποίηση ανταμείβει τους νικητές με όλο και μεγαλύτερη γενναιοδωρία. Η υποστήριξη των ψηφοφόρων θα εξαρτηθεί από την εξισορρόπηση των δυσαναλογιών, αντλώντας τα πρόσθετα έσοδα από τους πλουσίους.
Πώς θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο; Μέχρι σήμερα, οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν επικεντρωθεί στην αθροιστική αύξηση των συντελεστών φορολογίας, ένα εμπόδιο που οι ομάδες των πλουσίων μπορούν να υπερπηδήσουν. Οι καπιταλιστές έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν τα εισοδήματά τους από μια χώρα στην άλλη, να μεταφέρουν τον πλούτο τους σε κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων με χαμηλότερο συντελεστή, να μετακομίσουν σε άλλη χώρα, να εργάζονται λιγότερο και να αναλαμβάνουν μικρότερους επιχειρηματικούς κινδύνους. Ο συντελεστής του 50% στη Βρετανία είναι πιο επικίνδυνος από την πρόταση Ομπάμα για την αύξηση του ομοσπονδιακού φόρου στα εισοδήματα από το 35% στο 39,6%. Ενας κάτοικος Λονδίνου με ετήσιο εισόδημα ενός εκατ. στερλινών πληρώνει περισσότερους φόρους συγκριτικά με τα υπόλοιπα παγκόσμια χρηματοοικονομικά κέντρα. Η δικαιολογία των αρχών είναι ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα σε σχέση με τη δεκαετία του ’70.
Το τρίτο και ισχυρότερο επιχείρημα κατά της αύξησης του αθροιστικού συντελεστή για τη φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων είναι ηβελτίωση της αποτελεσματικότητας του φορολογικού κώδικα. Φανταστείτε έναν φορολογικό κώδικα που οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές στους μισθούς και στα κεφάλαια θα είναι ίσοι, καταργώντας κάθε μορφή φοροαπαλλαγής. Για την αποφυγή της διπλής φορολόγησης θα καταργούνταν οι φόροι για τις επιχειρήσεις. Το αποτέλεσμα; Τα έσοδα από τους πλουσίους θα αυξάνονταν χωρίς να καταδιώκεται η δυναμικότητα της οικονομίας. Ετσι, θα άξιζε να ηχήσουν οι τρομπέτες.
The Economist
Διευρύνεται στις ΗΠΑ το χάσμα πλουσίων και φτωχών
Διευρύνεται το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με... μελέτη που δημοσίευσε το ανεξάρτητο Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου. Πιο συγκεκριμένα, το εισόδημα του πλουσιότερου 1% των πολιτών των Ηνωμένων...
Πολιτειών υπερδιπλασιάστηκε ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ενώ μειώθηκαν αναλογικά τα αντίστοιχα εισοδήματα του φτωχότερου 20% του πληθυσμού. Εκτός των άλλων, οι συντάκτες της έκθεσης διαπιστώνουν ότι έχει αποδυναμωθεί ο αναδιανεμητικός ρόλος του ισχύοντος φορολογικού συστήματος. Ακόμα επισημαίνουν ότι μικρότερη επίδραση στην άμβλυνση των εισοδηματικών ανισοτήτων έχουν πλέον και οι κοινωνικές παροχές, καθώς όλο και μεγαλύτερο μέρος τους διανέμεται χωρίς να λαμβάνονται υπόψη εισοδηματικά κριτήρια.
