ΣΚΗΝΙΚΟ εμφύλιας σύρραξης έχει διαμορφωθεί το τελευταίο διάστημα μεταξύ των εκπροσώπων των παραγωγικών φορέων της χώρας, οι οποίοι εξαπολύουν σκληρές κατηγορίες μεταξύ τους σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αποδώσουν ο ένας στον άλλο την ευθύνη για τα όλο και πιο σκληρά μέτρα που επιβάλλονται από την τρόικα, αλλά και σε δεύτερο επίπεδο για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία.
Οι λεγόμενοι κοινωνικοί εταίροι που την τελευταία εικοσαετία είχαν κατακτήσει ένα επίπεδο εποικοδομητικού διαλόγου και συνεννόησης, βρίσκονται πλέον όπως άλλωστε το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, σε κατάσταση νευρικής κρίσης. Το σκηνικό που δημιουργεί η βαθιά ύφεση και χαρακτηρίζεται από συνεχή μείωση του τζίρου, χιλιάδες λουκέτα, ειδικά μικρομεσαίων επιχειρήσεων τόσο της βιοτεχνίας όσο και του εμπορίου, πέρασμα από την κερδοφορία σε ζημίες των μεγάλων, που αναζητούν διέξοδο στις αγορές του εξωτερικού για να διατηρήσουν σε ανεκτό επίπεδο την παραγωγική διαδικασία και να αντισταθμίσουν τις απώλειες και πάνω από 400.000 ανέργους στον ιδιωτικό τομέα, εμπεδώνει την ένταση και αποσαθρώνει την όποια σχέση εμπιστοσύνης είχε κερδηθεί την προηγούμενη εικοσαετία των παχιών αγελάδων.
Οι εκπρόσωποι των κοινωνικών εταίρων, «των δυνάμεων της εργασίας» όπως ήθελε να τους αποκαλεί πριν το ξέσπασμα της κρίσης ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος, πλέον περιχαρακώνονται πίσω από παραδοσιακά σχήματα αντιπαράθεσης και εξαπολύουν σκληρές αλληλοκατηγορίες. Εργαζόμενοι εναντίον εργοδοτών, μικρομεσαίοι εναντίον μεγάλων, έμποροι εναντίον βιομηχάνων.
Το πλέον πρόσφατο δείγμα των σχέσεων που έχουν διαμορφωθεί είναι η δημόσια αντιπαράθεση με την εκτόξευση πρωτοφανούς αγριότητας καταγγελιών εκατέρωθεν, με αφορμή την απαίτηση της τρόικας για μείωση των κατώτατων μισθών στον ιδιωτικό τομέα και κατ΄ επέκταση την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων αλλά και των παραγωγικών φορέων της χώρας εμφανίστηκαν αλληλοσπαρασσόμενοι, με την ΓΣΕΕ, τους εμπόρους και τους επαγγελματοβιοτέχνες από τη μια πλευρά να καταγγέλλουν υπόγειες διαβουλεύσεις του ΣΕΒ, του ΣΕΤΕ και της Eνωσης Ελληνικών Τραπεζών με την τρόικα για την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Ο ΣΕΒ, από την άλλη, ήταν ο μόνος από τους επίσημους φορείς της λεγόμενης μεγάλης επιχειρηματικότητας που σήκωσε το γάντι και απάντησε εξαπολύοντας καταγγελίες για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες τους οποίους χαρακτήρισε «εργασιοκάπηλους και ιδεολόγους της φοροδιαφυγής και της μαύρης εργασίας». Μάλιστα η δήλωση αυτή κύκλων του ΣΕΒ, η ηγεσία του οποίου έκρινε ότι δεν είναι δυνατόν όσα ελέχθησαν να μείνουν αναπάντητα, κατέληγε με την υποσημείωση ότι για να επιβιώσει ο τόπος, "η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας" (όπου ραχοκοκαλιά βλέπε μικρομεσαίες επιχειρήσεις) πρέπει να γυρίσει σελίδα αλλάζοντας νοοτροπία.
Αφορμή για την έκρηξη της αντιπαράθεσης ήταν οι δηλώσεις του προέδρου της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) Βασίλη Κορκίδη, αλλά και του προέδρου της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ) Δημήτρη Ασημακόπουλου, στη Βουλή κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου του Yπουργείου Οικονομικών. Ο κ. Ασημακόπουλος μίλησε για «λόμπι συμφερόντων και σκληρών ιδεολογικών απόψεων που προωθούν τις θέσεις τους επισκεπτόμενοι την τρόικα», φωτογραφίζοντας έτσι τους κύκλους των λεγόμενων μεγάλων επιχειρηματιών, χωρίς ωστόσο να κατονομάσει ποιους εννοεί, τουλάχιστον δημόσια. Και τούτο διότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ εκτιμά ότι η αντιπαράθεση αυτή δεν θα έχει όφελος για κανέναν, αντίθετα βαθαίνει την καχυποψία της κοινωνίας και των εργαζομένων. Θέλησε όμως παράλληλα να καταστήσει σαφή τη θέση του ως εκπροσώπου της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας που δεν συνδιαλέγεται με την τρόικα.
Ο κ. Κορκίδης από την άλλη πλευρά, υπήρξε στις καταγγελίες του σαφής κατονομάζοντας στη Βουλή τον ΣΕΒ και τον ΣΕΤΕ και λέγοντας ότι ο μεν ΣΕΒ επιδιώκει την κατάργηση της ΕΓΣΕΕ, ο δε ΣΕΤΕ να προωθήσει συμβάσεις ενοικιαζόμενων εργαζομένων στα ξενοδοχεία από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Οι επιδιώξεις του επικεφαλής των εμπόρων ωστόσο είχαν καταστεί απολύτως σαφείς στις αρχές της εβδομάδας όταν συγκάλεσε στα γραφεία της ΕΣΕΕ ευρεία σύσκεψη των κοινωνικών εταίρων και επιχείρησε να τεθεί επικεφαλής των «μικρομεσαίων δυνάμεων της κοινωνίας», όπως δήλωσε ο ίδιος. Μάλιστα στη συνάντηση αυτή ο κ. Κορκίδης πρότεινε τη σύναψη ενός «νέου κοινωνικού συμβολαίου μεταξύ των μικρομεσαίων δυνάμεων της κοινωνίας και της τρόικας». Πάντως δύο ημέρες μετά ο κ. Κορκίδης κατήγγειλε στη Βουλή εκείνους που «πηγαίνουν στις Βρυξέλλες κάθε τρεις και λίγο» και συνομιλούν με την τρόικα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι το βαρύ αυτό κλίμα έχει αρχίσει να διαμορφώνεται δημοσίως (προφανώς υπέβοσκε) εδώ και περίπου δέκα ημέρες, αφού έχουν προηγηθεί ανάλογες δηλώσεις από πολιτικούς όπως ο υπουργός Χάρης Καστανίδης ότι οι απαιτήσεις των δανειστών μας σε ό,τι αφορά τις εργασιακές σχέσεις «εξάγονται από μη πολιτικούς παράγοντες και επανεισάγονται από την τρόικα».
Oι αντιπαραθέσεις μεταξύ επιχειρηματιών και πολιτικών είναι μια παλιά ιστορία που δεν εκπλήσσει κανέναν. Εξίσου παλιά είναι η αντιπαράθεση μεταξύ μικρών και μεγάλων του επιχειρηματικού κόσμου για τα ζητήματα της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής. Ωστόσο είναι η πρώτη φορά που η σύγκρουση γίνεται με ονοματεπώνυμα και δείχνει πλέον ότι όλα όσα κερδήθηκαν επί μια εικοσαετία σε επίπεδο κοινωνικού διαλόγου μέσα από διαπραγμάτευση και αμοιβαίες υποχωρήσεις μεταξύ των αλληλοσυγκρουόμενων προσδοκιών ή συμφερόντων, θυσιάζονται πλέον στον βωμό της κρίσης και το αποτέλεσμα αποκλείεται να είναι καλό για την κοινωνία.
