Καμία εθνική κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί χωρίς εθνική συναίνεση και χωρίς εθνική συνυπευθυνότητα, δηλώνει ο βουλευτής και πρώην υπουργός κ. Γ. Φλωρίδης επεσήμανε ότι ήδη η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή, «εσωτερική κατοχή». Όταν λέει«εσωτερική κατοχή» εξήγησε εννοεί τους «κλέφτες, τους διεφθαρμένους, τα παράσιτα, τις συντεχνίες, αλλά και τους ανίκανους. Όλοι αυτοί, πρόσθεσε, «μας έφεραν έως εδώ. Αυτό τον κατοχικό ζυγό θα πρέπει να αποτινάξουμε». Το ζητούμενο για τον κ. Φλωρίδη είναι να υπάρξει ταυτόχρονα και συναίνεση, αλλά και συνυπευθυνότητα και αναφέρει ότι «εάν αυτό γίνει κατορθωτό από τα δύο κόμματα εξουσίας, τότε θα μπορέσει να ηρεμήσει η κοινωνία, για να υπάρξει η αναγκαία συστράτευση των κοινωνικών δυνάμεων και των εκπροσώπων της».
Κατά τον κ. Φλωρίδη η κυβέρνηση έχει διέλθει έως τώρα από τρία στάδια. Το πρώτο ο τρόπος που πολιτευόταν με τις προεκλογικές εξαγγελίες και όχι κοιτάζοντας το πρόβλημα. Το δεύτερο ήταν η κατανόηση του προβλήματος και πως αυτό θα αντιμετωπισθεί. Στο τρίτο στάδιο εμφανίζεται η μείωση του ρυθμού για μεταρρυθμίσεις για να καταλήξει, αυτός ο μειούμενος ρυθμός σε ένα είδος «μεταρρυθμιστικής εξάντλησης». Είναι αναγκαίο, όπως αναφέρει, και επιβαλλόμενο η δραστική περικοπή του κράτους. Και για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρξουν «τρομακτικές περικοπές στις δαπάνες και στις κλεψιές, ακόμα και σήμερα».
Όσον αφορά τη συζήτηση μνημόνιο- ή αντιμνημόνιο, ο κ. Φλωρίδης τη θεωρεί παρωχημένη, αλλά και αντιπαραγωγική. Το κύριο ερώτημα είναι, λέει -και μάλιστα σ΄ αυτό οφείλουν να απαντήσουν οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις- εάν το πρόβλημα της επαπειλούμενης πτώχευσης θα το λύσουν μαζί με τους εταίρους μας ή κόντρα σ΄ αυτούς.
Σε ερώτηση εάν είναι διατεθειμένος να εισέλθει στην κυβέρνηση, μετά από μία πρόσκληση του Πρωθυπουργού, απάντησε: «Η συμμετοχή σ΄ ένα κυβερνητικό σχήμα προϋποθέτει ένα σαφές πλαίσιο στο οποίο πιστεύω. Και μία ομάδα η οποία θα αποτελείται από άτομα που πιστεύουν το ίδιο και είναι αποφασισμένοι να εργασθούν σκληρά για την υλοποίηση του».
Κατά τον κ. Φλωρίδη η κυβέρνηση έχει διέλθει έως τώρα από τρία στάδια. Το πρώτο ο τρόπος που πολιτευόταν με τις προεκλογικές εξαγγελίες και όχι κοιτάζοντας το πρόβλημα. Το δεύτερο ήταν η κατανόηση του προβλήματος και πως αυτό θα αντιμετωπισθεί. Στο τρίτο στάδιο εμφανίζεται η μείωση του ρυθμού για μεταρρυθμίσεις για να καταλήξει, αυτός ο μειούμενος ρυθμός σε ένα είδος «μεταρρυθμιστικής εξάντλησης». Είναι αναγκαίο, όπως αναφέρει, και επιβαλλόμενο η δραστική περικοπή του κράτους. Και για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρξουν «τρομακτικές περικοπές στις δαπάνες και στις κλεψιές, ακόμα και σήμερα».
Όσον αφορά τη συζήτηση μνημόνιο- ή αντιμνημόνιο, ο κ. Φλωρίδης τη θεωρεί παρωχημένη, αλλά και αντιπαραγωγική. Το κύριο ερώτημα είναι, λέει -και μάλιστα σ΄ αυτό οφείλουν να απαντήσουν οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις- εάν το πρόβλημα της επαπειλούμενης πτώχευσης θα το λύσουν μαζί με τους εταίρους μας ή κόντρα σ΄ αυτούς.
Σε ερώτηση εάν είναι διατεθειμένος να εισέλθει στην κυβέρνηση, μετά από μία πρόσκληση του Πρωθυπουργού, απάντησε: «Η συμμετοχή σ΄ ένα κυβερνητικό σχήμα προϋποθέτει ένα σαφές πλαίσιο στο οποίο πιστεύω. Και μία ομάδα η οποία θα αποτελείται από άτομα που πιστεύουν το ίδιο και είναι αποφασισμένοι να εργασθούν σκληρά για την υλοποίηση του».