Μέλη της Κίνησης Ανεξαρτήτων Πολιτών αλλά και απλοί πολίτες συγκεντρώθηκαν έξω από την αυστριακή πρεσβεία στην Ελλάδα, διαμαρτυρόμενοι για την ακύρωση της προγραμματισμένης συναυλίας του μουσικού έργου των Μίκη Θεοδωράκη - Ιάκωβου Καμπανέλλη «ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ» στην αυστριακή Βουλή, η οποία θα δινόταν με αφορμή την 66η επέτειο της απελευθέρωσης του ομώνυμου πρώην ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης.
Όπως είναι γνωστό, η ματαίωση της συναυλίας οφείλεται σε απόφαση που πάρθηκε με πρόσχημα τις υποτιθέμενες αντι-σημιτικές δηλώσεις που αποδίδονται στον Μίκη Θεοδωράκη. Ενώ όπως υπογράμμισαν οι συγκεντρωμένοι, με ψήφισμα που παρέδωσαν και σε υπάλληλο της αυστριακής πρεσβείας, στη οδό Βασιλίσσης Σοφίας, η απόφαση αυτή «στρέφεται ενάντια στον πολιτισμό και κατά συνέπεια ενάντια σε κάθε πολιτισμένο άνθρωπο, στρέφεται ενάντια στον άνθρωπο που κατά παγκόσμια παραδοχή έχει αγωνισθεί υπέρ της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας».
Λάβρος κατά των λογοκριτών του εμφανίστηκε και ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης, με ανοιχτή επιστολή-απάντηση στην πρόεδρο της αυστριακής Βουλής Μπάρμπαρα Πράμερ αλλά και σε όποιον άλλον τον κατηγορεί για «αντισημιτισμό». «Θεωρώ βρώμικο σκουλήκι όποιον ξανατολμήσει να με προσβάλει στο πιο ευαίσθητο σημείο του χαρακτήρα μου» γράφει ο Μίκης Θεοδωράκης στο κείμενο, το οποίο δημοσιεύει η "Ελευθεροτυπία". Παράλληλα, προσθέτει ότι ο αντιρατσισμός και η αντίθεση στην αντισημιτισμό υπήρξαν «βασικά στοιχεία της αγωγής μας, αλλά και αντικείμενο της δράσης μας» και δηλώνει ευθέως ότι μισεί όσους εμφορούνται από τέτοιες ιδέες.
Από κει και πέρα, ωστόσο, κατηγορεί τον σιωνισμό ότι «όχι μόνο σηκώνει κεφάλι, αλλά διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστικό στις διεθνείς εξελίξεις, χρησιμοποιεί σαν άλλοθι το Ολοκαύτωμα για πράξεις καθαρά αντιδραστικού χαρακτήρα, όπως είναι η κρατική πολιτική του Ισραήλ και ο ρόλος ορισμένων σπουδαίων παραγόντων του εβραιοαμερικανικού λόμπι στη διαμόρφωση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ. Έτσι κάθε κριτική εναντίον τους χαρακτηρίζεται έντεχνα αντισημιτισμός, με αποτέλεσμα να μην τολμά πια κανένας να καταδικάσει πράξεις επαχθείς, από φόβο μήπως στιγματιστεί ως ρατσιστής». Μάλιστα, αναφερόμενος στο Ισραήλ προσθέτει: «Είναι ένα από τα παράδοξα της Ιστορίας, τα κατ' εξοχήν θύματα του χιτλερισμού να μιμούνται απόλυτα τις μεθόδους που χρησιμοποίησε για την παγκόσμια επικράτησή του»...
