Είναι όλοι αυτοί που τώρα ανεβασμένοι στα κάγκελα μιλάνε για εθνικές προδοσίες και πατριωτισμό – όλα τα λαμόγια που έφαγαν και κατασπατάλησαν τον εθνικό πλούτο μιλάνε τώρα στο όνομα του πατριωτισμού. Λαϊκιστές τύπου Λαζόπουλου, Κουρή, Αυτιά, Τράγκα, Παπαδάκη, Καρατζαφέρη, Λαφαζάνη, Μιχελάκη, Ρέππα,Κανέλη, Άνθιμο που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, υπήρξαν υπηρέτες και τα μέγιστα ωφελημένοι από την μαφία της μεταπολίτευσης, των ΜΜΕ και των διαπλεκόμενων.
Λοιπόν πιθανόν να έχουμε 2 ακόμη χρόνια ή και πολύ λιγότερο μέχρι να διορθώσουμε τα πράγματα και να βάλουμε μια τάξη, να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία της κρίσης που διαλύει το παλαιό καθεστώς – ιδού λοιπόν η ευκαιρία από εμάς εξαρτάται – η ΕΕ ηθελημένα ή όχι, για δικό της όφελος ή όχι μας έκανε ένα απίστευτο δώρο – δεν μιλώ για το χρέος αλλά γιατί μας απαλλάσσει από αυτό το σάπιο κατεστημένο
Από εμάς εξαρτάται και μόνον – κάνεις απολύτως κάνεις δεν μας εμποδίζει να οικοδομήσουμε την Ελλάδα που θέλουμε – ούτε η ΕΕ ούτε η επιτροπεία, κανείς – πλέον το μπαλάκι της ευθύνης βρίσκεται σε εμάς και μόνον.
Οι εντυπωσιακές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των τελευταίων ημερών που σε όλη την Ελλάδα μπορεί και να ξεπέρασαν τις 500 χιλ. διαδηλωτών, θα πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπ’όψιν όλων μας. Αυτός ο κόσμος κάτι ήθελε να πει. Τι όμως;
Να φύγει η κυβέρνηση, να φύγει η τρόικα; Και να έλθει ποιος να κάνει τι; Να ξαναφέρει πίσω τους μισθούς που είχαμε; Να κάνει σαρωτικές αλλαγές; Και ποιες;
Ήταν μια διαμαρτυρία χωρίς κανέναν συγκεκριμένο στόχο που ωστόσο πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν. Αν σκεφτούμε πως οι ενήλικες έλληνες είναι περίπου 6,5 εκατομμύρια διαδήλωσαν το 8% των ενήλικων.
Βεβαίως σε μια τόσο πολύ κρίσιμη στιγμή για την πορεία της χώρας καλό θα ήταν να μάθουμε τι θέλει και το υπόλοιπο 92%.
Ανεξάρτητα από το αν συμμετείχαμε στις διαμαρτυρίες ή αν είμαστε υπέρ ή κατά του μνημονίου, πρέπει να σκεφτούμε και να απαντήσουμε σοβαρά σε 3 ερωτήματα.
- Τι είδους κοινωνία θέλουμε να οικοδομήσουμε για το μέλλον;
- Με ποιόν τρόπο θα το πετύχουμε;
- με ποια αφετηρία κι εντός ποιου πολιτικο-οικονομικού πλαισίου;
Σε αυτά τα πολύ κρίσιμα ερωτήματα δεν ακούμε και πολύ συγκεκριμένες απαντήσεις ούτε από κόμματα, ούτε από διαδηλωτές.
Οι μόνοι ξεκάθαροι είναι το ΚΚΕ που παραμένει πιστό σε μια σοβιετικού τύπου οικονομία και κοινωνία που με τα σημερινά δεδομένα μόνον με την Β. Κορέα μπορεί να συγκριθεί αφού ακόμη και η Κούβα έκανε σοβαρά ανοίγματα στην οικονομία της αγοράς.
Μπορεί κάποιο κόμμα ή κάποιο κίνημα πολιτών να αρχίσει να θέτει αυτά τα ερωτήματα στην κοινωνία ώστε κάποια στιγμή να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας;
Αν όχι, τότε τις τύχες μας θα εξακολουθήσουν να τις ορίζουν άλλοι κι εμείς απλώς θα διαμαρτυρόμαστε και θα καταλογίζουμε τις ευθύνες…στους άλλους.
Εμείς βεβαίως κατά καιρούς έχουμε παρουσίαση την δική μας πρόταση για προβληματισμό. Το μοντέλο της ευελισφάλειας για παράδειγμα που εφαρμόζεται με επιτυχία στην Δανία, θα μπορούσε να είναι το πλαίσιο συζήτησης για το τι κοινωνία και μοντέλο ανάπτυξης θέλουμε. Επίσης για την παιδεία έχουμε γράψει τα πλεονεκτήματα του Φινλανδικού μοντέλου και την ανάληψη του υπουργείου παιδείας από τον κ. Νανόπουλο - αλλά και κάποιες γενικές προτάσεις για το πώς θα μπορούσαμε να πετύχουμε αυτούς τους στόχους
Μια τέτοια σοβαρή συζήτηση βεβαίως προϋποθέτει ανθρώπους χωρίς προκαταλήψεις, δογματισμούς, ιδεοληψίες που θα μιλήσουν ανοιχτά για όλες τις προτάσεις χωρίς αφορισμούς, λαϊκισμούς και συνθηματολογία.
Μπορούμε;
Φαίνεται πως μια σημαντική μερίδα ελλήνων έχει συνειδητοποιήσει πως πρέπει εμείς οι πολίτες πλέον να δράσουμε και αρχίζουν να ξεπετάγονται πρωτοβουλίες όπως οι «Δημιουργία ξανά, Ενωμένη Ελλάδα, Δημιουργικών Πολιτών, Κοινωνικός Συνδέσμος»
