(Πενήντα υπουργοί! Τέσσερις
υπουργοί Οικονομικών! Τέσσερις υπουργοί Εσωτερικών! Τέσσερις υπουργοί Άμυνας Τέσσερις υπουργοί
Υγείας. Δύο αντιπρόεδροι!
Και πάει λέγοντας! Βάλτε και καμιά 30 συνεργάτες
του κάθε υπουργού και βγάλτε
συμπέρασματα τι έχει να γίνει... Δεν θέλουμε να προκαταβάλουμε των γεγονότων που θα ακολουθήσουν, αλλά δεν υπάρχει πιθανότητα να συνεννοηθούν, να συνεργαστούν και να παράγουν έργο ουσίας, όπως κι άλλες φορές στο παρελθόν αλώστε...)
Οι πολιτικοί κατάφεραν να
μας κάνουν όλους πραγματικά δύσπιστους. Η χώρα βουλιάζει και εκείνοι
ασχολούνται με τα κομματικά τους συμφέροντα, τις απολύτως προσωπικές τους
φιλοδοξίες και τις παραδοσιακές τους δολοπλοκίες.
Είναι πλέον φανερό ότι
το πρόβλημα είναι πρωτίστως πολιτικό, είναι δυνατόν τα κόμματα που όλα αυτά τα χρόνια κατάφεραν με την απαράδεκτη και άκρως επικίνδυνη στάση τους να καταλήξουμε σ’ αυτό το χάλι, να έχουν την ικανότητα με την συνεργασία τους να διαχειριστούν την κρίση που περνά η Ελλάδα αυτές τις δύσκολες στιγμές… Πολύ πιθανόν αυτή η ‘’συνεργασία’’ δεν θα έχει κανένα θετικό αποτέλεσμα!
το πρόβλημα είναι πρωτίστως πολιτικό, είναι δυνατόν τα κόμματα που όλα αυτά τα χρόνια κατάφεραν με την απαράδεκτη και άκρως επικίνδυνη στάση τους να καταλήξουμε σ’ αυτό το χάλι, να έχουν την ικανότητα με την συνεργασία τους να διαχειριστούν την κρίση που περνά η Ελλάδα αυτές τις δύσκολες στιγμές… Πολύ πιθανόν αυτή η ‘’συνεργασία’’ δεν θα έχει κανένα θετικό αποτέλεσμα!
Είναι εξίσου φανερό ότι
την ευθύνη για την έξοδο από την κρίση την έχουν εκ των πραγμάτων οι πολιτικοί.
Με ποιους όρους όμως και με ποιες προϋποθέσεις; Μπορούν να υπηρετήσουν ένα
ολοκληρωμένο σχέδιο ανασύνταξης και ανασυγκρότησης της χώρας αν δεν αλλάξουν
ριζικά;
