Στις εύλογες απορίες της κόρης του, ο μπαμπάς της προσπάθησε να εξηγήσει τα... ανεξήγητα. Σίγουρα, ένας κύριος δεν χτυπάει ποτέ, τουλάχιστον ένα μικρό παιδί. Στη συνέχεια, πως «ήρθαμε εδώ για να διαμαρτυρηθούμε για κάποιες αποφάσεις που παίρνουν εκεί μέσα (σ.σ. Βουλή) και που κάθε μέρα μειώνουν τα λεφτά που παίρνει ο μπαμπάς και η μαμά». Και ενώ η ειρηνική διαμαρτυρία τους στο Σύνταγμα την περασμένη Κυριακή δεν είχε καν αρχίσει, οι «κύριοι» με τα πράσινα τους επιτέθηκαν αναίτια, ενώ ένας από αυτούς, με την ασπίδα που πάνω γράφει «Αστυνομία/Police», χτύπησε τη μικρή Μελίνα δυνατά στο πρόσωπο.
Ο πατέρας της, ο Ηλίας Βρεττάκος, μπορεί να είναι αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, όμως στο Σύνταγμα την Κυριακή βρέθηκε χωρίς τη συνδικαλιστική του ιδιότητα. «Ηρθαμε οικογενειακά». Αφορμή για την αναίτια επίθεση που δέχτηκαν ήταν «απλά ότι βρισκόμασταν εκεί», όπως καταγγέλλουν και τα μέλη του κινήματος «Δεν Πληρώνω» που διοργάνωναν τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας.
«Τα ΜΑΤ θέλανε να φύγουμε από το πεζοδρόμιο» συνεχίζει ο κ. Βρεττάκος. «Να μας διώξουν. Ετρεξαν κατά πάνω μας. Μας φώναζαν, έβριζαν και με τις ασπίδες τους άρχισαν να μας σπρώχνουν βίαια. Χτύπησαν την κόρη μου με την ασπίδα στη γνάθο. Αυτή άρχισε να κλαίει. Την πήρα στην αγκαλιά μου και προσπάθησα να φύγω. Ετρεμε ολόκληρη. Με έσφιγγε δυνατά και δεν με άφηνε. Εγώ ήμουν εξοργισμένος και η κόρη μου φοβισμένη». Λίγο αργότερα, μόλις η μικρή ηρέμησε, την είδε ένας φίλος γιατρός που βρισκόταν εκεί και τον καθησύχασε.
«Γιατί τέτοια βαναυσότητα σήμερα στο μικρό παιδί μου; Γιατί τέτοια βαναυσότητα απέναντι σε τόσο κόσμο»; αναρωτιέται ο Ηλίας Βρεττάκος, προσπαθώντας τώρα ο ίδιος να εξηγήσει τα ανεξήγητα. «Θέλουν να μας τρομοκρατήσουν. Να μη διαμαρτύρεται κανείς. Να υποταχθούν όλοι. Γι' αυτό γίνεται τέτοια προσπάθεια άγριας καταστολής». Στην κόρη του βέβαια, που τον ρώτησε λίγο μετά το χτύπημα που δέχτηκε από τις δυνάμεις καταστολής, «μπαμπά, τι θα γίνει άμα χτυπήσουν όλα τα παιδάκια;» προσπαθεί να βρει απαντήσεις ανάλογες της ηλικίας της. Προσπαθεί να της εξηγήσει πως οι άνθρωποι στη συγκεκριμένη συγκυρία βγάζουν το χειρότερό τους εαυτό.
«Εμείς δώσαμε αγώνες για να βελτιωθεί η ζωή μας. Στην κόρη μου κάθε βράδυ διηγούμαι αυτές τις ιστορίες. Για τους κοινωνικούς αγώνες, τα δικαιώματα που κατακτήθηκαν και πως η Βουλή είναι ο ναός της Δημοκρατίας. Τώρα όμως έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Ο κόσμος της έχει γυρίσει ανάποδα παρ' όλο που δεν είναι σε ηλικία να έχει συνείδηση των πραγμάτων. Είναι λες και ζούμε στις μαύρες εποχές της χούντας. Να σε τσαλαπατάνε όπως τσαλαπατάνε την ελευθερία σου και τη δημοκρατία».
