Όταν κολυμπάτε, το νερό εισχωρεί από τη μύτη σας και φτάνοντας στα ιγμόρεια δημιουργεί φλεγμονή. Το αποτέλεσμα είναι να πονάτε στην περιοχή εκείνη ή και σε ολόκληρο το κεφάλι, να νιώθετε μπούκωμα και δυσφορία. Υπάρχουν κάποιες καταστάσεις που κάνουν πιο εύκολη την εμφάνιση ιγμορίτιδας. Το «στραβό» διάφραγμα, οι πολύποδες και οι όγκοι της μύτης, οι αλλεργίες, η κακή διατροφή, ο σακχαρώδης διαβήτης, η λήψη για μακρό χρονικό διάστημα κορτιζόνης και άλλων φαρμάκων που μειώνουν την άμυνα του οργανισμού, και άλλες σοβαρές ασθένειες.
Πώς γίνεται η διάγνωση της οξείας ιγμορίτιδας;
Ο ωτορινολαρυγγολόγος θα πάρει ένα λεπτομερές ιστορικό και μετά θα ακολουθήσει η κλινική εξέταση, που σήμερα περιλαμβάνει τη χρήση ενδοσκοπίων (λεπτών οπτικών σωλήνων με φακούς που επιτρέπουν να δούμε βαθιά τη μύτη με ελάχιστη ενόχληση για τον άρρωστο). Τα συμπτώματα, το ιστορικό, και το πύον στο μέσο ρινικό πόρο (το σημείο της μύτης που παροχετεύει το ιγμόριο) συμπράττουν με σχετική ασφάλεια στη διάγνωση της οξείας ιγμορίτιδας.
Η απλή ακτινογραφία, παρά τη συχνή χρήση της, έχει πολύ μικρή αξία στη χρόνια ιγμορίτιδα και συζητήσιμη αξία ακόμη και στην οξεία. Ο Βρετανικός Σύλλογος Ακτινολόγων έχει από καιρό δημοσιεύσει οδηγίες κατά της ευρείας χρήσης της απλής ακτινογραφίας ιγμορείων. Η αξονική τομογραφία, σε σοβαρές και χρονίζουσες καταστάσεις, μπορεί να βοηθήσει στην επιλογή της σωστής αντιμετώπισης.
Με την σύγχρονη τεχνολογία πια μπορεί να γίνει υπέρηχος για ιγμορίτιδα, όπου γλιτώνουμε την έκθεση σε ακτινοβολία, και με τον οποίο φαίνεται σε οθόνη το υγρό των κόλπων, η πάχυνση των βλεννογόνων, κάποια κύστη και η χρόνια ιγμορίτιδα. Αυτή η εξέταση είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για παιδιά και εγκύους και φυσικά για όλους όσους συχνά ταλαιπωρούνται με αυτό το πρόβλημα (οδηγοί μηχανής, κολυμβητές, δύτες, κλπ).
Τα κυριότερα συμπτώματα είναι πόνος που εντοπίζεται στο μάγουλο και στο κεφάλι, απόφραξη της μύτης και συνήθως κιτρινοπράσινες εκκρίσεις από το ένα ή και τα δύο ρουθούνια. Σε προχωρημένες περιπτώσεις μπορεί να έχουμε και πυρετό, αίσθημα κούρασης και έντονη ζάλη. Πολλοί όμως ασθενείς έχουν λανθασμένα αποδώσει πολλά προβλήματα σε χρόνια ιγμορίτιδα και ακολουθούν ένα φαύλο κύκλο άσκοπων αντιβιώσεων χωρίς να έχει γίνει ποτέ η σωστή διάγνωση. Παραδείγματος χάριν, πονοκέφαλοι και ζάλη που αποδίδονται σε χρόνια ιγμορίτιδα μπορεί να κρύβουν από μια απλή ημικρανία μέχρι κάποια νευρολογική πάθηση ή ακόμη και όγκο. Γι αυτό κρίνεται επιτακτική η λεπτομερής εξέταση από ωτορινολαρυγγολόγο και αν χρειαστεί και από άλλους ειδικούς.
Εφ' όσον γίνει σωστή διάγνωση, αν την προλάβουμε στο στάδιο του κοινού κρυολογήματος, αποσυμφορητικά, βλεννολυτικά τοπικά στη μύτη ή και αντιισταμινικά, ιδίως όταν συνυπάρχει αλλεργική ρινίτιδα, καθώς και πλύσεις με φυσιολογικό ορό μπορεί να είναι αρκετά ώστε να αποφύγουμε την αντιβίωση. Αν όμως έχει ήδη εγκατασταθεί η οξεία πυώδης ιγμορίτιδα, τότε επιπλέον χρειάζεται η κατάλληλη αντιβιοτική αγωγή.
