Κυκλοφορώ οπλισμένη γιατί ξέρω πως ανά πάσα στιγμή ίσως χρειαστεί να υπερασπίσω τη ζωή μου. Περπατάω στη χώρα μου και ο κάθε αλλοδαπός έχει το δικαίωμα να μου κάνει χυδαίο σχόλιο και να μην μπορώ ν’ αντιδράσω γιατί έχει άλλους πέντε δίπλα του. Και σιχαίνομαι τον εαυτό μου όταν σκέφτομαι πως αυτό το δικαίωμα τους το έδωσαν κάποιοι που θέλουν να ονομάζονται «έλληνες». Λυπάμαι και ντρέπομαι όταν περπατώ στην Ομόνοια. Κοιτώ τριγύρω μου και βλέπω ταμπέλες μαγαζιών που δεν είναι ελληνικές. Στην Ελλάδα μου!!! Θέλω να φτύσω! 9.000 ξένοι έχουν ελληνοποιηθεί, λέει, τα τελευταία χρόνια στην χώρα μου… Και σας ρωτάω τούτο.. Τι σημαίνει «ελληνοποιούμαι» επιτέλους;;; Πώς γίνεται να ονομάζεται Έλληνας ένας που δεν ξέρει τη γλώσσα μου, που δεν πονάει τη σημαία μου, που δεν σέβεται τη θρησκεία μου, που δεν κυλάει στο αίμα του αίμα ελληνικό, πώς;;; Και μεις τι πρέπει να κάνουμε; Δεν πρέπει ν’ αντιδράσουμε; Θέλω να’μια στα εδάφη μου και να φέρω τον βαρύ τίτλο «Ελληνίδα». Και να κάνει τον σταυρό του ο αλλοδαπός που θα πει μπροστά μου πως είναι Έλληνας, επειδή θα κρατά ένα βρωμόχαρτο που πήρε από πουλημένους.Πιστεύω σε μας, πιστεύω στους Έλληνες, πάντα τελευταία στιγμή, πάντα ενωμένοι όταν υπήρχε εχθρός, καταφέρναμε να κρατήσουμε την Ελλάδα μας. Αυτό θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι τώρα. Πως και αυτή τη φορά να μας την πάρουν θέλουν. Απλά αυτή τη φορά «πολιτισμένα»… Είμαι 20! Είμαι νέα, είμαι δυνατή, είμαι Ελληνίδα και είμαι δίπλα σας.
Αναρτήθηκε από (πεταλούδα)
