Πιο εκρηκτικό και από τις Μολότωφ των γνωστών αγνώστων ...
Ως πότε θα ανεχόμαστε την αυτοκαταστροφή;
Ως πότε θα ξεχνάμε τα αυτονόητα και τις απλές αλήθεις και αξίες;
Ας το πάρουμε από την αρχή:
Και για να μην πάμε αιώνες πίσω, ας αρχίσουμε από το 1974.
Τότε που με το Καραμανλής ή Τανκς του Μίκη Θεοδωράκη η Ελλάδα έδωσε 54% στον Καραμανλή.
Για να ξεκινήσει ένα περίεργο κατασκεύασμα κράτους και Δημοκρατίας, που αντί να φέρει πρόοδο έφερε το ρουσφέτι, τους κομματάρχες, τα αυθαίρετα και τον κρατισμό, σε μία αντιπαράθεση με μία ηττημένη αριστερά που στηριγμένη σε μία θεωρία που ακόμη εξαπλωνόταν κέρδισε τη νεολαία και τις καρδιές, όχι με τη θεωρία, αλλά με απλά συνθήματα που μιλούσαν στην καρδιά, με το τραγούδι και την τέχνη και με παραποίηση της ιστορίας που οι αντίπαλοί της ποτέ δεν τόλμησαν να γράψουν, γιατί τι να έγραφαν; Στο πώς στηρίχτηκαν σε δοσίλογους για να σώσουν τη δική τους ανικανότητα για αντιπαράθεση;
Ήρωας ο Μανώλης Γλέζος, αλλά γιατί; Επειδή κατέβασε μία σημαία;
Ισχυρός ο συμβολισμός αλλά ο Χίτλερ δεν πτοήθηκε. Αντίθετα, όταν μπήκε στον πόλεμο η χώρα με την ισχυρότερη οικονομία του κόσμου, το τέλος ήτσν δεδομένο.
Ο Χίτλερ νικήθηκε από μία οικονομία που έφτιαχνε το 1944 100.000 αεροπλάνα και 50.000 τανκς το χρόνο.
Συγκρίνετέ τα με τα 2.500 αεροπλάνα και τα 3.000 τανκς που είχε η θεωρούμενη πανίσχυρη Γερμανία το 1941.
Ποιοι είναι οι ήρωες και οι δημιουργοί της Ελλάδας, της χώρας των ηρώων και των περασμένων μεγαλείων;
Πού είναι ο Έλληνας Έντισον, ο Έλληνας Φορντ, ο Έλληνας Παστέρ, ο Έλληνας Αινστάιν, ο Έλληνας Φλέμιγκ;
Οι πρόγονοι του Ροκφέλερ είχαν μεγαλύτερο πλούτο από τον Πετρόμπεη;
Συγχωρείστε με για την αναδρομή στο παρελθόν, αλλά κάποτε πρέπει να πούμε μερικά πράγματα με το όνομά τους.
Ξαναπάω στην σύχρονη ιστορία μας, και φθάνω στο 1981. Τότε που δώσαμε 48% στον Αντρέα, πιστεύοντας ότι θα χτυπόυσε το "κράτος της δεξιάς" δηλαδή το ρουσφέτι και θα ότι θα έδινε την "Ελλάδα στους Ελληνες".
Και αυτός, με την στήριξή μας, έφερε το ρουσφέτι και στο περίπτερο, και μας είπε για τους αδερφούς μας τους Άραβες, τον Καντάφι και τον Αραφάτ.
Ποιον Καντάφι; Μα αυτόν που πρόσφατα υποστήριζαν ακόμη και οι ακροδεξιοί (!!!) στην Ελλάδα, ίσως επειδή κάτι τους θύμιζε αυτό το "Συνταγματάρχης". Και τους έκανε να ξεχνάνε το Λόκερμπι, το Ακίλε Μάουρο, την στήριξη της τρομοκρατίας. Αλλά τι σημασία είχαν αυτά; Τα αυθαίρετο και ο διορισμός μετρούσαν περισσότερο.
Και από κοντά σε αυτά, μία νέα αστική τάξη, 100% κρατικοδίαιτη, για να καταλήξουμε σε 20 άτομα, πολιτικούς και νεόπλουτους, που έκαναν ότι ήθελαν.
Και έπεσε το ΠΑΣΟΚ το 1989, πνιγμένο στα σκάνδαλα, για να ξαναπέσει το 2004 πάλι πνιγμένο στα σκάνδαλα και τη διαφθορά. Ο Μένιος έγινε Άκης, τα πάμπερς έγιναν μίζες, τα Ίμια μία παρένθεση, και ερχόταν στην εξουσία μία δεξιά που ντρεπόταν να πει τι πίστευε και έφτιαχνε αγάλματα στον Άη Στράτη.
Και κάπου εκεί μπλέχτηκαν και ξεχάστηκαν και οι ιδεολογίες, οι αδέξιοι δεξιοί συναλλάσσονταν απ' ευθείας με τους μη άριστους αριστερούς, το ΚΚΕ περνούσε στον αριστερισμό προσπαθώντας να ξεπεράσει την πτώση του τείχους, και η "μεταρρυθμιστική" αριστερά άλλαζε πρόσωπα. Από ΚΚΕ Εσωτ., γινόταν Συνασπισμός, ΣΥΡΙΖΑ, η Λιάνη από "παιδί της Νέας Δημοκρατίας" γινόταν βουλευτίνα του ΚΚΕ, ο Μίκης βουλευτής της ΝΔ, η Δαμανάκη πήγαινε από το ΚΚΕ στον Συνασπισμό για να καταλήξει στο ΠΑΣΟΚ, μαζί με τον Ανδρουλάκη αλλά και τον Μάνο, οι Δικαστικοί και οι Βουλευτές έδιναν αυξήσεις κάθε τόσο στον εαυτό τους, οι δρόμοι κλείνανε από 30-40 διαδηλωτές, οι συνδικαλιστές έγιναν ΣυνδικαΛΗΣΤΕΣ, με μονιμότητα, SAAB, αλλά και υπερωρίες (!!!) και βαριά και ανθυγιεινά (!!!), οι υπάλληλοι της Βουλής έπαιρναν 18 μισθούς για να κάνουν τα στραβά μάτια.
Και άνοιξαν και τα δάνεια ατους ιδιώτες, χάρη στην ΕΟΚ και στο ευρώ, και από τα θαλασσοδάνεια της Πειραϊκής Πατραϊκής και τα βιοτεχνικά του ΕΟΜΜΕΧ, μάθαμε και τα κεφάλαια κίνησης, αλλά και τα καταναλωτικά, τα στεγαστικά,, τις κάρτες και τα διακοποδάνεια.
Και εκεί που κάποιοι φώναζαν "καλύτερα παπάκι παρά το Μητσοτάκη", ξέχασαν το όνειρο για LADA 1200 και ΦΙΑΤ 127, και περάσαμε στα 1400άρια και μετά στα 1800, στα 2000, και τελικά στα Grand Cherokee και στα Cayenne.
Και το Autobianchi για τα πλουσιόπαιδα, έγινε αρχικά Honda CRX και MAZDA MX-5, για να καταλήξει σε ΤΟΥΟΤΑ ΜR-2, BMW Z-4 και Porsche Boxster.
Γιατί όχι; Το δίτροχο με την καρότσα έγινε τρακτέρ που έκλεινε εθνικές οδούς, το Datsun έγινε 4Χ4, οι "Μπέμπες" και τα "Μερτσεντέ" γέμισαν τα πάρκινγκ των σκυλάδικων.
Ο Τσιτσάνης και ο Βαμβακάρης εκσυγχρονίστηκαν, έγιναν Κόκοτας και Χρηστάκης και μετά Άντζελα και Ρέμμος.
Εκσυγχρονισμός. Eurovision, Μεγάλος αερφός, X-Factor.
Μόνο που την ίδια ώρα οι άλλοι έφτιαχναν δορυφόρους και πυραύλους και ο "αιώνιος εχθρός" γινόταν 16η οικονομία του κόσμου, όσο εμείς ανοίγαμε μπαράκια και καφετέριες. Η Kωνσταντινούπολη γινόταν μεγαλούπολη με 20.000.000 κατοίκους και Grand Prix, οι Τούρκοι συναρμολογούσαν F-16 και τώρα σχεδιάζουν πυραύλους, τανκς, ραντάρ, έγιναν και εξαγωγείς όπλων, όσο εμείς ασχολιόμασταν αρχικά με το 7:10 και αργότερα διαλύαμε ΠΥΡΚΑΛ, ΕΑΒ, ΕΒΟ, ΕΛΒΟ, ΚΕΑ κλπ.
Τα παιδιά μας, τα απολίτικα παιδιά μας, έψαχναν για μια θέση στο δημόσιο ή σερβιτόροι σε μπαράκια και καφετέριες, ή έφευγαν στο εξωτερικό.
Στα χωράφια και στα εργοστάσια δούλευαν μετανάστες και δεν θα ξεχάσω μια μέρα του 1993, που χίονιζε, και 3 εργάτες της ΕΥΔΑΠ τα έπιναν σε ένα καφενείο στο Νέο Ψυχικό. Το κρύο βλέπετε. Αλλά επειδή έπρεπε να γίνει και η δουλειά, είχαν δώσει 2.000 δραχμές σε έναν Αλβανό, να την κάνει αυτός.
Είπα για χωράφια και θυμήθηκα τις εποχές που θάβαμε τα πορτοκάλια και τα ροδάκινα, τότε που πριν ανθίσουν τα δέντρα οι αγρότες ρωτούσαν να μάθουν τις τιμές της απόσυρσης. Δεν είχαν έρθει ακόμη οι Αλβανοί, οπότε ποιος να τα μαζέψει από τα δέντρα. Περίμενες να πέσουν μόνα τους, τα πήγαινες στην απόσυρση και πληρωνόσουν.
Μετά ήρθαν οι μετανάστες αλλά και τα ΜΟΠ και οι επιδοτήσεις, και όσοι Έλληνες δεν μπήκαν στο Δημόσιο έγιναν "νέοι επιχειρηματίες", "άνεργοι επιχειρηματίες", έκαναν "αγροτικούς συνεταιρισμούς" με "παραδοσιακά προϊόντα" (γλυκά του κουταλιού, μαλλί της γριάς ...).
Θυμάμαι μια διαφήμιση στην τηλεόραση για ένα φυτοφάρμακο. 3 αγρότες σε ένα καφενείο, οι δύο παίζουν τάβλι και ο τρίτος χαζεύει, "με γονάτισε η μουχρίτσα" λέει ο ένας, "με διάλυσε το τετράνυχο" έλεγε ο άλλος, και δώστου να βαράνε τα πούλια στο τάβλι και ο τρίτος να χαζεύει ...
Και δώστου φυτοφάρμακα μέχρι να πάθουμε όλοι καρκίνο.
Αλλά "λεφτά υπήρχαν" και έτσι τη γλυτώσαμε. Και κόψαμε τη φέτα, το κασέρι και το κεφαλοτύρι, μάθαμε το μπρι, την παρμεζάνα, το ένταμ και την μοτσαρέλα και γλυτώσαμε ...
Ο κυριακάτικος κόκκορας έγινε καθημερινό μοσχαράκι, μέχρι που ήρθαν οι τρελές αγελάδες και το γυρίσαμε στο χοιρινό και τη γαλοπούλα. Και επειδή γίναμε και υπέρβαροι, μάθαμε και τον τόνο, τη χοληστερίνη και τις στερόλες.
Γίναμε και γκουρμέ, το λάχανο έγινε ρόκα - παρμεζάνα, το ψωμοτύρι έγινε πίτσα, η μακαρονάδα με σάλτσα έγινε Ναπολιτέν, τα μακαρόνια με κιμά έγιναν Μπολονέζ και τελικά πέννες και λιγκουίνι με φούγκι πορτσίνι ...
Κα μάθαμε και το Καζίνο στο Λουτράκι αλλά και το Χρηματιστήριο. Που κατά τη γνώμη μας έπρεπε μόνο να ανεβαίνει, και αν κάποτε γκρεμιζόταν έφταιγε η Κυβέρνηση που μας έφαγε τα λεφτά ...
Όχι ρε κορόιδα, δεν σας τα έφαγε κανείς. Εσείς δεν καταλάβατε ότι καλύτερα να μένατε στο καφενείο με τον Θανάση, που είχε και ουζάκι, ή έστω στο Καζίνο που κερνούσε και καφέ και ποτό. Κρεμιόσασταν στα κάγκελα όλο αγωνία, πριν βγει το Ίντερνετ και κρεμαστείτε στις οθόνες, πριν ο σαράφης γίνει "χρηματιστής" και "αντικριστής" και μετά "Σύμβουλος Επενδύσεων", τότε που γέμισαν οι γειτονιές από ΕΛΔΕ και ΕΕΔΕ και χρηματιστηριακά γραφεία. Κάθε ασφαλιστής και κάθε πρώην τοκογλύφος γινόταν "χρηματιστής".
Και επειδή λεφτά υπήρχαν, ανοίγατε κι ένα μαγαζάκι στη γυναίκα σας, να είναι απασχολημένη όσο βγαίνατε με τη γκόμενα, και δεν σας πείραζε που τα νοίκια ήταν αστρονομικά, που η Ελλάδα είχε πιο πολλά μαγαζιά από τη Γερμανία.
Όλοι ευχαριστημένοι ήταν.
Και η πολιτική; Τι γινόταν στην πολιτική;
Ποιος ασχολιόταν με αυτή; Αν κάποιοι Υπουργοί και βουλευτές ξεφτιλίζονταν, τους μαυρίζαμε και βγάζαμε άλλους.
Και όταν ξεφτιλίζονταν κι αυτοί, βγάζαμε τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, όποιον μας φαινόταν χορτάτος ή απολίτικος.
Μέχρι που κάθε χρόνο βγάζαμε και πιο ανίκανους, για να φτάσουμε στο Γιωργάκη και στον Αντωνάκη και το 2009 και το 2010 που είναι έργο και των δυο τους.
Περιμένετε να σας πω για το μνημόνιο;
Ποιο μνημόνιο βρε παιδιά; Αυτό μας έφταιξε;
Οι Έλληνες ξεχνάμε εύκολα. Ή θυμόμαστε όσα μας συμφέρουν.
Και ότι στραβό γίνεται πάντα φταίνε οι άλλοι.
Σφαζόμαστε μεταξύ μας στον εμφύλιο, μας βάλανε οι ξένοι ...
Ναι ρε, οι ξένοι φώναζαν "θάνατος - θάνατος" στο Λαϊκό Δικαστήριο. Οι ξένοι δίκαζαν στο Στρατοδικείο ...
Ξένος ο Ελασίτης, ξένος κι ο Ταγματασφαλίτης ...
Οι ξένοι μας υποχρέωσαν να γεμίσουμε καφετέριες και να κλείσουμε τα εργοστάσια.
Ξένοι φέρανε τους λαθρομετανάστες, όχι εμείς που αφήσαμε όλες τις δουλειές σ' αυτούς. Τις βρωμοδουλιές δηλαδή, γιατί τις καλές, το Δημόσιο και τα κλειστά επαγγέλματα τα κρατήσαμε για εμάς. Και τις Φιλιπιννέζες και τις Βουλγάρες και τις Ουκρανές, ξένοι τις φέρανε, αυτοί μας πάντρεψαν με το ζόρι, αυτοί ψήφισαν στη Βουλή να παίρνουν τη σύνταξη του παππού ...
Ποτέ μου δεν συμπάθησα την υποκρισία ... τη θεωρούσα χειρότερη και από τη διαφθορά. Η διαφθορά με το νόμο μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η υποκρισία; Αυτή είναι ανίκητη, όπως και η βλακία ...
Πάντα φταίει κάποιος άλλος. Χάνει η ομάδα, φταίει ο διαιτητής. Δανειζόμαστε φταίνε οι άλλοι που μας δάνειζαν. Αυτοί μας υποχρέωναν να κάνουμε ψευδείς υπεύθυνες δηλώσεις, αυτοί υποχρέωναν το κράτος να πλαστογραφεί τις στατιστικές.
"Πήρα δάνειο γιατί με πίεζε ο υπάλληλος της Τράπεζας".
Όχι φίλε, μου, μόνος σου μπήκες μέσα στην Τράπεζα. Και σου άρεσε το ψέμμα που σου είπε "μη σε νοιάζει, ούτε θα καταλάβεις πότε θα το ξοφλήσεις". Και το χαιρόσουν να κυκλοφορείς με πορτοφόλι γεμάτο κάρτες.
Και τώρα τι γίνεται;
Τώρα ψάχνουμε να βρούμε λύσεις, αλλά λύσεις χωρίς δουλειά και κόπο.
- Δεν έχουμε λεφτά, το γυρνάμε στη δραχμή και κοβομε όσες θέλουμε
- Δεν παράγουμε τίποτα, γεμάτο πετρέλαιο το υπέδαφος, θα γίνουμε εμίρηδες
- Θα φορολογήσουμε τα λεφτά που βγήκαν στο εξωτερικό
Και τι φοβόμαστε;
- Θα έρθουν οι ξένοι και θα τα πάρουν όλα.
Πώς, αμέ; Δεν είδατε; Ουρά κάνουν οι επενδυτές. Ο Χρυσοχοΐδης μοιράζει χαρτάκια με νούμερα για προτεραιότητα, για να μη συνωστίζονται.
- Θα χάσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία
Από ποιους, από τους Γερμανούς Εφοριακούς;
Εκεί κρίνεται η κυριαρχία; Στο να κρατάει τη θέση το λαμόγιο που είναι Έλληνας, ή στο να μαζεύονται οι φόροι και να έχει καύσιμα ο στόλος;
Και η τελευταία μας ανακάλυψη.
Που με φοβίζει πιο πολύ από όλες, γιατί δεν την ακούω από ανθρώπους που δεν ξέρουν και τα επιχειρήματά τους ανατρέπονται εύκολα.
Με φοβίζει γιατί την ακούω από ανθρώπους που υποτίθεται ότι ξέρουν, ότι καταλαβαίνουν.
Η Ελλάδα, λένε, κινδυνεύει σήμερα από τους αντιευρωπαϊστές. Το επόμενο βήμα θα είναι να μας πουν να στηρίξουμε τον Γιωργάκη, τον Βαγγελάκη, τον Λοβέρδο, τον Χρυσοχοϊδη, αλλά και τον Αντωνάκη και τους δικούς του λεβέντες.
Όχι φίλοι μου.
Ο αντιμνημονιακός δεν είναι εχθρός μου.
Και ξέρετε γιατί; Γιατί αυτός κατά βάθος στηρίζει τα ίδια πράγματα που στηρίζει και η Μέρκελ. Να δουλέψει θέλει και αυτός. Να ζήσει αξιοπρεπώς θέλει. Να μεγαλώσει τα παιδιά του σε μία χώρα με νόμους.
Εχθρός μου είναι αυτός που θα στηρίξει τα λαμόγια και το πελατειακό τους κράτος, αυτό που έβριζε ο Βέλγος πρώην Πρωθυπουργός, αλλά και ο κάθε Έλληνας.
Εχθρός μου είναι αυτός που θα μου πει να στηρίξουμε τον Γιωργάκη και τον Αντωνάκη, κλείνοντας τα μάτια στη διαφθορά.
Η διαφθορά, αυτός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μου. Και η υποκρισία.
Αυτή κατέστρεψε την Ελλάδα. Όχι οι μνημονιακοί ούτε οι αντιμνημονιακοί. Όχι οι Ευρωπαϊστές ούτε οι αντιευρωπαϊστές. Όχι οι οπαδοί του ευρώ ούτε οι οπαδοί της δραχμής.
Η διαφθορά και η υποκρισία. Και η ανοησία ...
Tου Φώτη Σαραντόπουλου
