Αν δεν υπήρχε αυτός ο κίνδυνος, είναι βέβαιο ότι θα μας άφηναν να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας.
Τώρα βέβαια, δεν σημαίνει ότι μπορούμε να επανέλθουμε στα παλιά, που μας οδήγησαν εδώ. Θα μας έχουν κάτω από συνεχή αυστηρή εποπτεία, για την διασφάλισή τους, ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις του νέου προγράμματος θα εφαρμόζονται κατά γράμμα. Θα βγούμε από την κρίση όταν εμείς είμαστε αποφασισμένοι να αποκοπούμε από το κακό μας παρελθόν, στο οποίο μένουμε κολλημένοι και δεν έχουμε αλλάξει στα τρία χρόνια που η κρίση έφτασε στην πόρτα μας. Αν είχαμε μπει σε διαδικασία αλλαγής νοοτροπίας η κρίση δεν θα επιδεινωνόταν συνεχώς.
Το πρόβλημά μας, είναι πρωτίστως πρόβλημα παιδείας. Είμαστε ανεύθυνοι, ιδιοτελείς , εγωιστές και ανάγωγοι με πλήρη απουσία της ατομικής και κατά συνέπεια και της συλλογικής ευθύνης. Και αυτή την ταυτότητα μας δίνουν και οι ξένοι.
Είναι πια παραμύθι, ότι στα δύσκολα κάνουμε θαύματα. Αυτό ίσχυε άλλοτε, που υπήρχαν ακόμη αρχές και αξίες. Τώρα αυτό δεν ισχύει πλέον.
